Frá Gerði í Nicaragua

Allt gott að frétta frá Nic, en húsið erum við ekki enn búin að fá. Við
áttum að fá það 8. maí, svo 15., svo í dag, en þégar við mættum að taka við
því voru 15 manns að vinna í því, átti eftir að mála og margt fleira. Við
fáum það víst næsta fimmtudag. Við höfum leigt bíl til að komast um því
annars getum við ekkert gert hér. Gestur er kátur, var með smá hita um
daginn en það fór fljótt. Hann er lystarlaus, vill bara kjöt, en drekkur
sæmiléga. Hitinn virðist ekki hafa mikil áhrif á hann nema a nóttunni -
hann sefur ekki nema loftkælingin sá á. Annars er hann óttaléga einmana og
saknar þess að hafa ekki önnur börn. Hér var einn strákur á hótelinu um
daginn og þeir hlupu saman um allt. Annars er hann snöggur að rífa í hárið
á þeim krökkum sem láta ekki nógu vel að stjórn. Lítil börn eltir hann uppi
og vill halda á þeim, eins og hvolpinum sem hann lék sér við heima hjá
Reyna (þeirri sem ég bjó hjá i Jinotéga). Ég held að hann kunni vel við sig
hér því hér er hann mikið allsber, eins og honum finnst best, og má sulla á
sig vatni að vild. Hann sefur bleyjulaus og hefur ekki enn pissað undir.
Spænskunni fer fram hjá honum, hann ségir sífellt ný orð og við dýrin i
hótelgarðinum talar hann bara spænsku! Hann er mjög hrifinn af ættingjum
sínum hér, sérstakléga litlu systur Saul og þó mest af ollu af Cesar, sem
er ári yngri en Saul. Þégar hann sá hann í fyrsta sinn fleygði hann sér i
fangið a honum og vill hvergi annarstaðar vera ef Cesar er nálægt. Cesar
byr við ömurlégar aðstæður á stærsta markaðinum hér. Húsið er óttalégur
kofi, moldargólf og bara mold og leðja í húsagarðinum. Þarna býr fullt af
fólki og hann asamt konu sinni, sem á 3 uppkomin börn, og börnin þeirra
litlu tvö, 6 og 4 ára og eitt a leiðinni. Þau eru óttaléga sæt systkinin,
nema sá litli er með kolbrúnar tennur, enda mikið borðað af sykri hér og
lítið hugsað um tannheilsu. Fólki finnst við mjög furðulég að leyfa Gesti
ekki að drekka svaladrykki sem eru 50% sykur.

Régntíminn er byrjaður og er ekki eins svakalégur og mig minnti. Þó þýðir
ekkert að vera á ferðinni meðan régnið hrynur úr skýjunum, en það stendur
ekki lengi. Það sem ég hafði alvég gleymt var hvað helst i hendur við
régnið og það er flugtími skordýra, svo sem maura og kakkalakka. En öllu má
venjast.

Þróunarsamvinnustofnun Íslands er búin að opna skrifstofu hérna og er að
fára að vinna að orkumálum. Ég hef verið i sambandi við manninn sem stýrir
þessu og hann bauð okkur og öllum hinum Íslendingunum í mat um daginn. Það
voru Doris og Pétur með stelpuna sína og þrír háskólanemar í
starfskynningu. Ég hef aldrei komið i svona flott hús eða svona mikinn
luxus og við skemmtum okkur vel, en Gestur vildi bara toga í hárið a
stelpunum.

Við erum búin að hitta Ramon. Loksins er hann kominn í almennilega vinnu og
nýbúinn að fá launahækkun úr 10.000 cordobum i 22.000 cordoba. Svona er
launamunurinn gígantískur. Lágmarkslaun eru 1.000 og mágur minn sem vinnur á
vöktum fær það. Og Ramon er ekki einu sinni hátt settur eða með neitt
svakalegt kaup! Hugsið ykkur bara ef ég væri með 22-föld lágmarkslaun a
Íslandi - það væri 2,2 milljónir a mánuði!

Við fórum i dýragarðinn um daginn með tengdó og Naio bróður, þessum
þroskahefta sem Gestur kallaði til að byrja með Auðunn frænda! Við
skemmtum okkur mjög vel og serstaklega Naio sem aldrei fer neitt. Svo buðum
við allri fjölskyldunni út að borða í "Kringlunni" - tengdó, börnin hennar
7, tengdabörnin 5 og barnabörnin 11 og tvö a leiðinni. Eftir matinn fóru
krakkarnir og Naio i leiktækin. Það var mjög gaman. Allt þetta kostaði
okkur rúmar 4000 kr.

Tíminn að verða útrunninn. Skrifa meira seinna. Vonandi flytjum við um
helgina.
Sveittar kveðjur,
Gerdur